зыщIэгъэбэгын

(зыщIегъэбэг) перех. гл. заставить кого-л. тосковать, скучать о себе

/ Зыгуэрым хуабжьу и нэ къызыхуигъэкIын, зыхуэгъэзэшын.

Къуэм къемыкIуэлIэжурэ анэр зыщIигъэбэгащ.